عملیات جذب
عملیات جذب در حذف یک یا چند جزء گازی از جریان فاز گاز به وسیله‌ی حلال مناسب به کار می‌رود. عملیات جذب دارای مزایایی می‌باشد:
- جزء گازی که باید حذف شود، محصول مطلوب ما می‌باشد.
- جزء گازی که باید حذف شود، نامطلوب است. در این مورد می‌توان به عنوان مثال به حذف آلاینده‌ها از جریان گاز خروجی از اگزوز اشاره نمود.
- تولید یک محصول مایع؛ به عنوان مثال تولید هیدروکلریک اسید با جذب گاز HCl در آب.
توضیحات شکل – سیستم جذب: 1 جریان فاز گاز شامل جزئی که باید منتقل شود و گاز حامل، 2 کمپرسور، 3 حلال، همراه شده با جزء انتقالی، 4 حلال احیاء شده، 5 گرمایش، 6 ستون دفع، 7 جزء انتقالی گازی، 8 شیر انبساط، 9 خنک کننده، 10 پمپ، 11 گاز حامل، 12 سرمایش، 13 ستون جذب.
در یک عملیات جذب حداقل سه ماده وجود دارد؛ جزئ گازی که باید منتقل شود (Absorbate)، گاز حامل و حلال (Absorbent).
بر اساس جزء انتقالی حلالی مناسب مورد استفاده قرار می‌گیرد. حلال به صورت انتخابی جزء گازی را در خود حل میکند، یعنی حلال تنها جزء یا اجزایی که باید حذف شوند را جذب میکند و نه گاز حامل را. فشار بالا و دمای پایین عملیات جذب را بهبود می‌بخشند. بر اساس نوع این حلال، گاز به صورت انحلال فیزیکی (جذب فیزیکی) و یا پیوند شیمیایی (جذب شیمیایی) در فاز مایع جذب می‌شود.
به منظور حذف اجزاء گاز از فاز حلال، معمولا مرحله‌ی دفع برای احیاء حلال پس از مرحله جذب وجود دارد. برای دفع گاز(ها) از فاز مایع می‌توان از دمای بالا و/یا فشار پایین برای کاهش انحلال‌پذیری گازها در حلال بهره برد. بنابراین حلال می‌تواند برای استفاده بیشتر مجدداً به سیستم بازگردانده شود.
